“In Lombok gaat het nooit vanzelf.”

 

“In Lombok gaat het nooit vanzelf.”

“In Lombok gaat het nooit vanzelf.” Met deze woorden eindigde deze week de feestelijke aanbieding van de visie van de buurt voor de Kanaalstraat en Damstraat in Utrecht. “Maar deze keer is de visie tot een goed eind gebracht en is er een basis gelegd voor de toekomst van onze wijk. Hiermee zetten we een goede stap.”

Na een jaar vol dialoogsessies, straatinterviews en buurtbijeenkomsten is gisteren de visie aangeboden aan de wethouder. De verschillende partijen in de buurt – bewoners, winkeliers, horeca-eigenaren, jongeren – hebben deze visie samen opgesteld en zijn daarin ondersteund door Frans Werter (projectleider), Suzy Koot (secretariaat) en Fulco Treffers (stedenbouwkundige) en enkele ambtenaren van wijkbureau, verkeer en economie. Dit proces was soms heftig, soms doorbrekend, vaak zoeken en heel veel uren overleg.

In Lombok wordt de eigen mening standaard stevig neergezet. En dat gebeurt vol onderbouwing. Wetenschappelijke onderzoeken boksen op tegen grote achterbannen en vele handtekeningen. Veel persaandacht (lokaal en landelijk) en wantrouwen in instanties helpen niet mee om de verschillen te overbruggen. En een plan voor de toekomst maken is natuurlijk altijd ongewis: wat wijst straks de praktijk uit? Helpen deze maatregelen wel? En zijn de negatieve bijeffecten niet te groot?
Ruimte voor discussie. Ruimte voor verschil van mening.

Maar stapje voor stapje kwam er een richting. Soms een stapje achteruit, dan weer een stapje naar voren. Een koers werd gezet, waarbij alle beleidsterreinen mee werden genomen: openbare ruimte, verkeer, parkeren, economie, wonen, duurzaamheid, gezondheid en welzijn. Een integrale visie is overhandigd aan de wethouder en het is nu aan de gemeente om hier uitvoering aan te geven. Een actieplan is in de maak.

En helaas, niet iedereen is tevreden. Enkele mensen die hard hebben meegewerkt aan de visie zien te weinig van hun eigen idee terug. En als je zoveel energie steekt in je buurt dan is dat vervelend om te ervaren. Dan is het de stevige mening van de een tegenover de stevige mening van de ander. Maar hopelijk haakt ook deze groep mensen weer aan als de uitvoering in de volgende stap wordt opgepakt.

In Lombok gaat het nooit vanzelf. Maar gisteren waren er complimenten, en hebben we een hele mooie stap gezet!

12N in het Nieuwe Instituut (voorheen NAi)

12N in het Nieuwe Instituut (voorheen NAi)

Wat hebben 12N en het Nieuwe Instituut gemeen?
12N verandert de naam van 12N Stedenbouw naar 12N Urban Matters.
Het Nederlands Architectuur Instituut (NAi) is veranderd in Het Nieuwe Instituut (voor Architectuur, Design en Digitale Cultuur).

Maar dat is niet alles.
12N Urban Matters staat met het project SPACE-S in het Nieuwe Instituut. Mede dankzij de inspanningen van docenten en studenten van de TU/Eindhoven is deze expo inmiddels al op de derde plek in Nederland te zien.
De selectie van 12N naast enkele andere bureaus uit Eindhoven wordt toegelicht door curator Sergio M. Figueirdo:
“Deze bureaus staan voor een herijking van het idee van stedelijke architectuur: breder en inclusiever, waarbij het probleem van context, schaal en detail onlosmakelijk verbonden is met abstractie, communicatie en compositie. De projecten duiden op nieuwe, productieve manieren van werken en een nieuw gevoel van ruimte.”

Met deze toelichting op een ‘nieuwe’ manier van werken past 12N denk ik ook wel in het Nieuwe Instituut.

Google “Sociale stedenbouw”

Google “Sociale stedenbouw”

Ik ben gebeld door een architect uit Arnhem. “Hallo, we kennen elkaar niet.” opende het gesprek. “We werken vaak met stedenbouwkundigen, maar we willen inschrijven bij een pitch over wonen en zorg. We zoeken een stedenbouwkundig bureau met een meer sociaal-maatschappelijke insteek.”
“Interessant! Maar… hoe komt u dan bij mij terecht?” was mijn wedervraag.
“Als je googelt op ‘sociale stedenbouw’ dan is 12N de eerste hit.”
Smile 🙂

Aanvraag afgewezen

Aanvraag afgewezen

Een forse teleurstelling. De subsidieaanvraag bij het Stimuleringsfonds creatieve industrie (deelregeling Internationalisering) is afgewezen. Je weet dat er veel aanvragen af moeten vallen, want er is nog maar weinig subsidie. Maar toch…het leek zo’n goed plan: een uitwisseling tussen ontwerpers in Nederland en Oekraïne. En met het door mij opgebouwde netwerk in Oekraïne leek me de kans op een succesvol project wel groot.

Een ingewikkelde zin in de afwijzing: ‘De adviescommissie krijgt uit het voorstel de indruk dat het project voornamelijk op de aanvrager leunt waarvan de deskundigheid, om een dergelijk traject op te zetten en uit voeren, niet overtuigend is.’ Staat er dat ik niet in goed genoeg ben om dit project te doen? Of staat er dat ze mij niet kennen en daarom niet zeker zijn of ik dat kan? In het laatste geval: hoe leren mensen in dit circuit mij wél kennen? Hoe maak ik de stap naar grotere bekendheid? Hoeveel tijd gaat me dat kosten? En levert dat dan minder teleurstelling op?

 

Ymere op bezoek

Ymere op bezoek

Eigenlijk zijn alle projecten van 12N me even lief. Maar soms zijn er van die projecten die je lang blijven achtervolgen. In positieve zin dan. Projecten waar je hart, je ziel en je zaligheid in zit.
Ik ben trots op jaren werken in Strijp, in opdracht van Woonbedrijf. Space-S, met het innovatieve klantgestuurde proces dat tot nog toe onbekend was in corporatieland. Het groot onderhoud in Drents Dorp Oost, koersend op de wensen van bewoners. De bouw van het Hoofdkwartier, waarmee een naargeestige plek onder het viaduct transformeerde in het kloppend hart van de buurt. Het Districtsplan Strijp, dat de basis voor dit alles legde.

Vaak geef ik rondleidingen of presentaties over deze projecten.
Maar nog niet eerder voor zo’n grote groep.
Ruim honderd medewerkers van corporatie Ymere kwamen op bezoek. Niet moeilijk, om aan zo’n grote groep mijn enthousiasme over te brengen.
En het mooiste?
Een stukje Strijp gaat nu mee naar boven de rivieren. Mét een stukje van mijn ziel en zaligheid.