Je wordt ouder…

Soms weet je dat de nieuwe generatie je inhaalt.
Dat je kunt ontwerpen en tekenen wat je wilt. Maar dat de volgende generatie al weer stappen verder is.

Sinds enkele maanden werk ik aan het ontwerp van een nieuw woonhuis aan de rand van het Brabantse dorp Nijnsel. Prachtige plek. Fantastisch leuke opdrachtgevers. Maar ook confronterend.
Want toen ik wilde beginnen aan de eerste schetsen hadden de kinderen (6, 7 en 9) in minecraft al vier huizen gebouwd. Met een extra huis voor opa en oma. En een kasteeltje voor de hond.
(En als je niet weet wat minecraft is, dan is dat helemaaaal niet erg. Dan zoek je dat gewoon even op en zie je dat het een soort digitaal bouw-spel is.)

Maar eenmaal deze achterstand geaccepteerd ben ik toch braaf aan het schetsen gegaan. En heb ik met de kinderen een leuke ‘ontwerp je eigen kamer’ middag gehad. Met eten en snoep ontstonden de prachtige 3d-ontwerpen en wist ik het vertrouwen bij de kids terug te winnen. Ze snapten er weliswaar nog steeds geen bal van “dat de burgemeester iets moest vinden van hún huis”. Maar goed, alles is te koop, blijkbaar, en zeker met snoep.

Tot afgelopen weekend.

Met een schetsontwerp in de tas reed ik naar Nijnsel.
Hekje open. Een groet aan de hond. En daar kwam de oudste van de drie aan, om me direct mee de tuin in te nemen. Geen tijd om even gedag te zeggen tegen de rest van de familie. Nee, nu mee. Tussen de bomen door. Langs de paardenstallen.

En dit was minecraft 2.0. Namelijk: hij had zijn huis gewoon al gebouwd. Niks wachten en niks digitaal. Nee, met je handen en met een hamer en spijkers. Het hout was op, anders was ie het nóg groter geweest. Tja, zo gaat dat. De nieuwe generatie weet niet beter dan Do It Yourself.
Daar stond ie, in en op zijn huis.
Met trappen “maar ik klim ook wel eens gewoon een andere route”.
Met een glijbaan “dat moet zeker”.
Met een laad- en losruimte “want ik heb altijd wel wat bij me in de skelter”.
Een garage “voor de skelter”.
Een slaapkamer “waar nu de poes even uitrust op bed”.
En een torenkamer “die eigenlijk wel hoger mag”.

En wat voelde ik me oud. Met mijn schetsrol. Met mijn computertekeningetjes. Want voor deze toekomstige bouwer/architect was het al gebouw al klaar. En eerlijk is eerlijk: het was prachtig! Hoe ga ik dat overtreffen?