Leegstand en een glazen huis, een gastcollege aan de TU/e

Vijf jaar geleden bouwden we nog tegen de klippen en reikten de bomen tot in de hemel, inmiddels zijn we ingehaald door de realiteit van crisis en leegstand. Lopen we dan toch achter de feiten aan?
Ik mocht een gastcollege geven aan de Technische Universiteit Eindhoven voor een collegereeks over Leegstand. Natuurlijk ging dat over mijn recente ervaringen  in Detroit, maar vooral over een andere onorthodoxe business case: de lege hal die ik aankocht en ontwikkelde.

Vijf jaar geleden viel mijn oog op een curieus pand in het centrum van Eindhoven: een vreemdsoortige combinatie van een grote hal (380 m₂) en een vervallen kantoor aan één van de belangrijkste invalswegen van Eindhoven. Het gevaarte, al jarenlang leeg, moest per se als geheel gekocht worden. Niet verwonderlijk dus, dat al diverse architecten en ontwikkelaars zich stuk beten op die plek.
Die  hal, daar had ik snel een beeld bij. Een glazen huis en kantoor, geplaatst middenin de industrieel ogende leegte van het pand. Obstakels die zich daarbij voordeden waren van oplosbare aard: een slim technisch trucje om daglicht binnen te krijgen, verrassingen bij de bouw die zich ad hoc lieten oplossen. De bottleneck zat in de aankoop van het belendende kantoorpand.
Maar als je echt iets wil…dan stuit je door een gelukkig toeval – of was het toch wat anders? – op een partij die je geinteresseerd krijgt voor de aankoop van dat pand.
Met dank aan ontwerpbureau Yksi, die ik inmiddels tot mijn vrolijke buren mag rekenen, heb ik nu een glazen loft in een enorme hal.

‘Maar meneer’ vroeg een van de studenten, ‘die hal is nog steeds enorm leeg. Wat gaat u met die ruimte doen?’ En ja, dat was natuurlijk een prachtige vraag, waar steeds meer mensen het antwoord op weten.

Binnenkort meer daarover, als het balletje echt gaat rollen.