12N in de architectuur?

De bowlingbaan, die deed het hem. Drie maanden geleden stond de door mijzelf ontworpen verbouwing, inclusief bowlingbaan, in het NRC. En gisteren viel de nieuwe editie van het vakblad Architect.NL in de bus. Weer vier pagina’s aandacht. Trots? Zeker wel. Je zou er haast verlegen van worden.

Of ik me niet meer op architectuur wil gaan richten, vanwege die aandacht. Tja. Ik vind het ontzettend leuk om iets te bouwen of verbouwen, dus als die vraag voorbij komt, laat ik hem niet liggen. Aan de andere kant is voor mij de grens tussen stedenbouw en architectuur nooit scherp geweest.
Er lopen wel vaker dingen door elkaar. Wonen en werken in dit pand. Opdrachtgever en ontwerper zijn. De sociale en fysieke insteek zoeken.  Communicatief correct gezegd: ik kies graag voor een integrale benadering.

En de aanleg van een bowlingbaan als publiciteitsvehikel? Tuurlijk. Mooi meegenomen, die aandacht. Maar de werkelijke waardevolle spin-off  voor de aanleg van de bowlingbaan is een stuk prozaïscher. Namelijk de introductie van het vrijdagmiddag-bowlen. Een afgeleide van de bekende vrimibo (vrijdagmiddagborrel), maar dan met gekke schoenen. En een drankje. Voor iedereen die het leuk vindt: collega, vriend, familie of Facebookvriend: kom langs op vrijdag de 13e vanaf 17 uur. Zakelijk en privé, ook dát kan integraal benaderd. Net als architectuur en stedenbouw. En dan leg ik nonchalant de verschenen artikelen ergens in de buurt van de koelkast!