Werkplek ‘Station Driebergen Zeist’

Vandaag voer ik kennismakingsgesprekken in het kader van de gebiedsvisie station Driebergen-Zeist. Ik ‘hang de hele dag rond’ op en om het station, en ontmoet eigenaren en beleggers van de directe omgeving. De eerste fase van een nieuwe opdracht is altijd spannend, op een prettige manier. Wie zijn de betrokkenen? Wat willen ze? Klikt het? Spreek je dezelfde taal?

In dit geval hebben we dan ook nog eens te maken met twee gemeentes, twee wethouders, twee stapels dossiers. Gelukkig is er een gemeenschappelijk beeld van de opgave, maar de groep betrokkenen is wel enorm groot. En terwijl het stationsgebied buiten de directe kernen van Driebergen en Zeist ligt, is er toch veel aandacht en zorg voor het gebied. Gezien de zwakke uitstraling van dit moment en ‘slechte binnenkomer’ in de omgeving is dat natuurlijk begrijpelijk.

De stationsrestauratie is mijn basis. En net zoals de opgave om goede duurzaamheidskenmerken vraagt, zo is ook dit cafe-restaurant volgens de laatste eco-normen ontworpen en georganiseerd.

Gut, wat had ik hier graag gezeten met Luc Vrolijks. Samen zouden we deze opdracht doen. Maar toen ik hem mailde dat we geselecteerd waren, kreeg ik van de familie een bericht terug: Luc bleek net daarvoor op vakantie te zijn overleden. Wat een schok voor zijn naasten. En wat blijven ook bij mij met regelmaat de schokjes binnenkomen, zoals hier in dit cafe. Ik neem een biertje om op hem te proosten. Het kan, want hiervandaan kan ik direct terug naar huis. Met de trein natuurlijk.